Expositie Sanseviera in plantentuin Meise

Deze expositie is een eerbetoon van het gele huis aan onze in 2018 overleden juf Christine. Stella's sister is een vervolg op LEGMATICS1 en De was van Sas: Stella. Het proces gaat verder. Hier heb ik allerlei knoop- en weeftechnieken onderzocht met zoveel mogelijk natuurlijke vezels gewerkt. Dit keer kwam de muziek naar mij toe en schreef ik hem niet zelf. Ik hoorde het en wist, dit hoort bij de reis die Stella's sister heeft afgelegd en bij Christine. 

Mijn oorspronkelijke idee Penis pendulus, werd afgekeurd door mijn huidige juf. In de plantentuin staat een reuze aronskelk ook wel gekscherend penisbloem genoemd. Voor mij was dit een logisch vervolgwerk op mijn vorige werken en het zou prachtig worden en lang: 4 meter. Een deel had ik al gemaakt. Maar helaas, mijn juf het niet aan. Misschien ook gelukkig dat werd afgekeurd, al was ik in eerste instantie woest: anders zou mijn oervrouw er misschien wel nooit geweest zijn. Het idee hangt nog in mijn hoofd, misschien komt de Penis pendulus er toch nog wel maar in de Plantentuin van Meise, daar hoorde hij thuis.

Ook Stella's sister maakte weer de nodige reacties los. 'Ik voelde een intens verdriet.'; 'Wat een akelig gezicht, alsof ze gekeeld wordt.'; 'Wow prachtig, wat een mooie uitstraling heeft ze.'; 'Ze hangt er niet meer.' Ze gaat duidelijk in de omgeving op, iemand was haar straal voorbij was gelopen, haha. Eigenlijk jammer dat ik ook hier weer geen camera op heb kunnen hangen. 

Een opening zou plaatsvinden in december 2019 in het kasteeltje in de plantentuin. Helaas ging deze wegens archeologische vondsten in de plantentuin en de door kuilen en modder onbegaanbare paden niet door. Dan maar een Finissage, in april. Tja, Corona... dus ging niet door. 

Stella's sister hangt er nog steeds, fier, al 8 maanden. In de natte serre vlakbij de orchideeën. Ze ziet er intussen uit als een verzopen katje, en wordt langzaam overgenomen door zwarte schimmeltjes. Geweldig dat vergankelijkheid en verval zichtbaar worden. Mentaal blijft ze overeind staan, mijn oervrouw.
Als het goed is, wordt de expositie in oktober 2020 toch weer een maandje opgebouwd. Althans dat hopen we.

Cultuuraanjager èn cultuurcoach

Sinds juni 2019 ben ik cultuurcoach op BS De Vijf Hoeven. Mijn rol is om een goed aanbod samen te stellen dat kinderen kennis laat maken met verschillende vormen van kunst en cultuur. Kennismaken met en talentontwikkeling staat centraal.  

Deze opdracht van CiST sluit wat mij betreft naadloos aan bij wat ik doe als cultuuraanjager voor Art-fact in de wijk Hasselt Goirke-West.

Cultuurcoach versus cultuuraanjager

Er zijn raakvlakken en verschillen tussen cultuur aanjagen en cultuur coachen. Cultuurcoach ben ik in opdracht van CiST (Cultuur in Scholen Tilburg) en daar ligt het zwaartepunt op leren. Het aanjagen is  belegd bij Art-fact, stichting en platform (amateur)kunst in de vrije tijd.

Als cultuurcoach is mijn opdracht het onderwijs steviger met het culturele veld te verbinden. Leren doe je overal, in school èn daarbuiten. Ik stimuleer talentontwikkeling op het vlak van kunst via een vraaggericht aanbod. De directeur van BS De Vijf Hoeven  is schoolICC-er (interne cultuurcoördinator) en geeft mij de opdracht dit op te pikken om binnenschools aanbod naadloos te laten aansluiten bij hun IPC (International Primary Curriculum). Dat was een prettige start omdat ik zo het culturele veld dat zich op onderwijs richt, goed kan onderzoeken en leer kennen. Vanuit IPC wordt kunst en cultuur geïntegreerd aangeboden. Voor de groepen 6-7-8 is er zelfs een docent creatief. Ook wordt er geëxperimenteerd met het aanbod van lessen muziek door een professionele muziekdocent. Wat een fijne luxe, 2 vakdocenten!
De komende tijd ga ik puzzelen met het vraagericht afnemen van kunstaanbod op maat dat beide vakprofessionals niet aanbieden en waar bij groepsleerkrachten wensen liggen voor hun leerlingen. 

Het leren en beoefenen van kunst en cultuur in de vrije tijd kan plaatsvinden in het naschoolse. Ik denk dat het zinvol is om vanuit binnenschoolse kunstlessen te werken, behoeften op te halen bij leerlingen en dat te vertalen naar een buitenschools maataanbod waarbij ze hun ontdekte interesse kunnen uitdiepen, hun talent kunnen ontdekken of verder kunnen ontwikkelen.  

Als cultuuraanjager scout ik op wijkniveau maatschappelijke vragen bij wijkbewoners, organisaties of specifieke doelgroepen. Samen met kunstenaars vertaal ik die naar een artistiek antwoord dat we aanbieden als community-artprogramma. Kern van wat ik doe is contacten leggen met het oog op een duurzame relatie en verbinding van gemeenschappelijke thema's d.m.v. kunst en cultuur; inhoud bedenken en plannen, programma-coordinatie. Vanuit Art-fact willen we impact bereiken door middel van community-art. Hierbij gaat het in Hasselt Goirke-West vooral om het vergroten van de leefbaarheid n.a.v. een gemeenschappelijk gekozen thema.  

Verbinding cultuuraanjager en cultuurcoach werkzaamheden 

Schônste wijk is het huidige programma dat ik invul en coördineer als aanjager. Centraal hierbij staat vergroting van de leefbaarheid van GoirkeWest-Hasselt vanuit de insteek mooier, schoner, actiever. De school had op moment van start zelf geen thema in gedachten voor het naschoolse, wel de wens om school meer te verbinden met de wijk en kinderen een breed aanbod te bieden. Als experiment leg ik met het buitenschoolse aanbod de verbinding met de wijk via de insteek van Schônste wijk,  mooier, schoner, actiever, dat wil toch iedereen?! De wijk in school - de school in de wijk. Workshops vinden niet per se op school plaats maar juist bij makers in de wijk zodat voor kinderen ook het creatieve werkveld wordt uitgebreid.  

Artistieke antwoorden met het Schônste wijk programma zijn o.a. murals als community-project op strategische locaties in de wijk, een wijkwerkplaats die dient als broedplaats voor ideeën die we samen met de wijk uitwerken en realiseren en waar we met kunstenaars de (esthetische) waarde van (plastic) afval onderzoeken. En ik zie meteen haakjes hoe je dat kunt verbinden aan buitenschoolse kunst- en cultuur. 

·       Bijvoorbeeld een workshop van een urban kunstenaar passend bij een thema waar oriëntatie op jezelf en de wereld aan bod komt. Buitenschools komt diezelfde kunstenaar terug geeft kinderen een lessenserie urban schilderen in zijn/ haar atelier in de wijk. 

·       Plastic kun je vertalen naar materiaalexperimenten. Wat kun je met afval plastic als materiaal om iets van waarde te maken?  

·       Hoe kijken kinderen naar de wijk? Weten ze uberhaupt hoe ze anders, creatief  kunnen kijken? Ook daar is een partner in het culturele veld voor te vinden.

Een vertaalslag naar onderwijs is vanuit Schônste wijk goed en zinvol te maken. Ik ben benieuwd of dit gaat lukken, hoe dit zich gaat ontwikkelen en vooral hoe dit ontvangen wordt door kinderen.  

Mijn uitkomen ... LEGMATICS 1 en Stella

Wat was het spannend! Voor de eerste keer met eigen beeldend werk deelnemen aan een expositie. Mijn gedachtengang, ik maak voor mezelf. Het komt uit mijn ziel maar er zit geen hoger doel achter. Toch denk ik wel dat het een boodschap heeft voor wie die wil horen. 

Grappig de onverwachte diversiteit aan reacties. Het ging echt van negeren en afkeer tot lachen en diep in gedachten Stella onderzoeken. 'Speels', 'Je raakt het collectieve bewustzijn', 'Boeiend', 'Ik vind het niet echt mooi.'Wat een verdrietige muziek.', 'Ik denk aan Wim Delvoye!'

Kers op de taart was dat de jury mij veelbelovend heeft genoemd. En ik weet ook, er komt meer, veel meer. Het zit al jaren in me en nu is er geen weg terug :-)

Corné Biekens maakte video's bij LEGMATICS 1 en De was van Sas: Stella.

LEGMATICS 1

Metamorfose is het thema van de eindejaarstentoonstelling van Het Gele Huis (Antwerpen-Wilrijk3). Ik doe mee met LEGMATICS 1.

LEGMATICS 1 bestaat uit 3 benen in zwarte tweedehands panty's:

Been 1: het beschadigde been - met wit draad benadrukte pantybeschadigingen
Been 2: het droevige been - gestempeld met mijn eigen poëzie; met zwart draad benadrukte beschadigingen; mijn eigen muziek (foto)
Been 3: het recalcitrante been - met spijkers en zwart-, wit- en zilverdraad bewerkt

De benen liggen op een lichtbak van 150x120 en zijn omringd door zwarte draadjesgordijnen.





Mijn muziek en poëzie bij LEGMATICS 1

Metamorfose - DKO tentoonstelling

Weefontwerp, Kantwerk & Textiele Kunsten in Antwerpen, heeft tussen 14 en 20 juni de tentoonstelling Metamorfose. 

Ik doe hier aan mee met LEGMATICS 1, mijn benenproject. Op hocus-pocus-focus.nl zie je mijn groei naar dit thema. Welkom :-) 

Website Schônste wijk

De website van Schônste wijk staat live 

Voor buurtcultuur Tilburg heb ik deze website gebouwd in Weebly. Dat heeft een interface 'What you see, is what you get' en is zeer gebruiksvriendelijk.

De website van Schônste wijk is bedoeld om het een Buurtcultuur programma waarbij van alles gedaan wordt om de wijk mooier, schoner en leuker te maken, zichtbaar te maken.

De website heeft als doel om informatie op simpele, aantrekkelijke wijze te delen met geïnteresseerde wijk- en stadsgenoten. Ik heb er een blog aan gekoppeld, een contactformulier en agenda van Google en een YouTube afspeellijst. Zo word alles op 1 plek zichtbaar gemaakt en is informatie ook via aparte kanalen te vinden.

schonstewijk.nl 

Zwart-wit cirkels en vierkanten

In het tweede jaar van de kunstacademie, mogen studenten alleen met zwart-wit werken. dat is om meer naar vorm en ontwerp te leren kijken. 

Stempelen doen we met met van alles, vormen vanuit vierkanten, eigen stempels maken met linoleum, gum, aardappels, enz.

Eindopdracht: drie stofontwerpen. Op de foto zie je enkele van mijn experimenten. Mijn eindwerk wordt een bal met benen en bedrukte/ gestempelde panty's. Heel groot. Binnenkort een auto vol benen halen :-)

Ook voor kunstbeschouwing een toffe opdracht: een 'schetsboek' en dat vertaal ik in draadjeswerk geïnspireerd door Antony Gormley - www.antonygormley.com, één van de 10 kunstenaars die onder de loep gelegd worden.

Mediacoach - Jij Google en Klik & Tik

Sinds een paar weken heb ik een opdracht als MediaCoach bij Theek5. Aan leerlingen van diverse basisscholen geef ik o.m. lessen Jij en Google, de 3Dpen, Book-o-Matic en aan volwassenen geef ik Klik en Tik. Als ik als mediacoach bezig ben, voel ik me nuttig. En niet minder belangrijk: het is leuk vol humor en deelnemers willen echt leren te bewegen in de digitale wereld. 

JIJ EN GOOGLE
Ik gaf een les informatievaardigheden op een basisschool in Oosterhout. Waarom gebruik je zoekcommando's? Hoe doe je dat?  Waar let je op om te beoordelen of iets een betrouwbare website is of niet? en is jouw wachtwoord wel veilig genoeg? 

https://howsecureismypassword.net/

Deze wachtwoordcheck, zorgt al jaren voor een moment van grote betrokkenheid bij de kinderen. 

"Juffrouw, juffrouw, kijk eens dit wachtwoord is FOREVER goed!" Een wachtwoord van zo'n 40 tekens. De hele klas in rep en roer, want dat wilden ze allemaal wel. "Kun je het ook onthouden?" 
Bijzonder: deze flexles was onderdeel van n naschools keuzeprogramma. De 27 kinderen hebben zèlf gekozen om n aantal weken lang na school van 15.00-16.00u met informatievaardigheden bezig te zijn! Nieuwsgierig, leergierig, gemotiveerd. Het ìs ook gewoon leuk om met media bezig te zijn :-) Ik voel me nu al gemotiveerd om die honger nog meer te voeden in de les van volgende week: nepnieuws.

KLIK & TIK _ HET INTERNET OP  
Dat internet op gaan niet voor iedereen even makkelijk is, blijkt uit de interesse in de Klik & Tik-lessen. Deze staan op Oefenen.nl, een website die zegt dé plek te zijn waar (jong)volwassenen kunnen oefenen om hun basiskennis en vaardigheden te verbeteren. Ik moet zeggen, het is nog best moeilijk voor de meeste deelnemers. Ik heb respect voor hen.  

In de lessen 'Het internet op' leren deelnemers woorden als 'adresbalk, webadres, pop-up, browserknoppen, taakbalk'. Lastige woorden om te begrijpen en te onthouden. en is dat wel nodig? Zou het simpeler kunnen. Ik dacht tijdens de les aan mijn reizen naar China en Japan. Voelde me daar echt een soort analfabeet: Chinees of Japans sprak ik niet en alles was in  karakters geschreven. Door het pictoboekje, Point it, kreeg/ kwam ik toch wat/ waar ik wilde. Misschien is dat een idee voor die woorden, een pictovel met de woorden. Tenslotte hoeft niet alles digitaal. 

Groeten van het achterlijke wijf uit de Schônste wijk

Een schonere wijk, begint bij jezelf. Dat is al jaren mijn motto. Irritatiepunt 1 van de wijktoets Oud-Noord 2018: (zwerf)afval. Je moet wijkgenoten kunnen aanspreken op hun gedrag, vindt iedereen. Ik ook en dat deed ik vandaag en ... werd agressief geïntimideerd. 

De wijk maak je samen, toch?  
Het zwerfieprobleem is best makkelijk op te lossen als iedereen elke dag slechts 2 minuten geeft om de eigen straat en het gangetje op te ruimen. De wijk ziet er leuker uit en het kost minder energie dan klagen en niks doen. Toch is het zo simpel niet, blijkbaar.

Buiten Beter #FAIL 

Melden deed ik meestal via de Buiten Beter app. Dat was een toffe app: als je zwerfafval meldde, werd er echt iets met je melding gedaan: het werd opgehaald. Buiten Beter wordt aangeprijst in de wijkkrant Tilburg Oud-Noord, tijdens Hasselts half uurtje, enz. De laatste maanden krijg ik echter dit antwoord en daarom #fail: 

Dit ligt er al zo'n maand of 3. Ik had het ook ff gehad. 

'Brandgangen of 'poortjes' zijn doorgaans eigendom van de woningbouwvereniging of van de woningeigenaren. De gemeente is daarom niet verantwoordelijk voor het onderhoud, zoals rommel opruimen. 

U kunt als bewoners de handen ineen slaan en vervuilers aanspreken op hun gedrag. In veel gevallen zal dit niet gaan omdat de vervuiler niet bekend is. Een optie om vervuiling in de brandgangen tegen te gaan is om samen met buurtgenoten een poort te laten plaatsen. U kunt dit verzoek neerleggen bij de woningbouwvereniging of dit samen met de woningeigenaren bekostigen.'

Niet meer nodig, mislukt? handig, dat gangetje

Aanspreken op ongewenst gedrag
Jaja, bij een brandgang mag geen poort, liet de woningbouw al jaren geleden weten. En een mooie tip, elkaar aanspreken op ongewenst gedrag. Ik ben zo ook opgevoed en ook dat je elkaar dan laat uitspreken en er tenslotte samen uitkomt. Moet kunnen toch? En dan kan ook, maar vandaag, hier in 'mijn' aandachtwijk Oud-Noord, kan dat blijkbaar niet zonder slag of stoot.  

Afgelopen zaterdag is er weer iets 'gedumpt' of in elk geval dacht ik dat: verkeerd gezaagde latten. Het heeft enorm geregend, is nu maandag en ze liggen er nog steeds. Het was duidelijk, waar ze vandaan kwamen, ik zie de nog bruikbare n.l. binnen liggen achter glas. In eerste instantie legde de gedumpte latten terug voor de deur van het pand. Corrigeerde mezelf vrijwel meteen: gewoon terugleggen is ook niet echt een oplossing, hè?, dus ik ging een paar minuten later naar het pand toe om 'ze' er op aan te spreken. Bedacht ook, we groeten elkaar altijd. Dan kan ik toch ook gewoon vragen of ze geen spullen meer in het gangetje willen dumpen? 

Alfamannetje 

Zo bedacht, zo gedaan. Er was een klusser bezig, die aan het einde van mijn straat woont. Een andere overbuurman was er ook. De eigenaren van het pand waren er blijkbaar niet. "Ik wilde vragen of je misschien geen latten meer in ons gangetje wil dumpen. Ik probeer het schoon te houden en dat lukt zo niet echt. Als er iets ligt, komt er steeds meer bij.", begon ik. Maar ik kon dit niet eens echt zeggen. Kreeg een grote mond waarom ik die latten had terug gelegd, dat er iemand over had kunnen vallen, dat hij ze nog wilde gebruiken, enz. “Nou, uh die latten zijn misgezaagd, ze liggen er al 3 dagen en gisteren was er stromende regen. Binnen liggen goede latten dus ik dacht …” maar goed, geen woord tussen te krijgen. Ik vroeg: "Mag ik misschien even uitpraten?" Daarop werd hij enorm agressief: "Wieberen, jij." Hij liep met grote stappen op me af. "Eruit, wegwezen." Hij duwde me hardhandig stompend de deur uit. Weer een ervaring rijker: iets legitiem doen en vervolgens te maken krijgen met een intimiderend alfamannetje, och gut dat hoef ik hoop ik niet al te vaak mee te maken. De wijk wordt ook niet echt niet mooier of vriendelijker van. Wat gaat er in hemelsnaam in zo'n man om, dat hij denkt dit gedrag te kunnen botvieren op mij? Het leek echt op wat je in de boeken van Frans de Waal leest en in de dierentuin ziet, apen die op andere apen af komen rennen die dan bang moeten worden. Nou, ik was dat toch maar niet. Althans, dat probeerde ik.  

Melden 
Klinkt wel stoer maar ik had toch wel ff de trillerietus, een emotionele lichaamsreactie. Het deed me wel wat dat iemand mij min of meer de deur uit had gestompt. Misschien ben ik te braaf maar over het algemeen ben ik gewend om rustig te praten, ook als je kritiek hebt op een ander. Dus zonder agressie en al zeker niet met aanraken, duwen of stompen. Dit gedrag ken ik niet. Maar goed, ik liet het er niet bij zitten dus op naar de
woningbouw. Dat was meer om het intimiderende gedrag te melden dat zwerfafval, daarover ging het al lang niet meer als was het wel de aanleiding was van dit gedoe. Al trillend vertelde ik de huismeester het gebeurde. Ik bedenk nu: waarom stond ik binnen een minttu weer buiten? Ik bedoel, ik was duidelijk van slag en kreeg te horen: "Melden bij de wijkagent." en in nog geen minuut stond ik weer buiten. Da's toch op z'n zachtst gezegd vreemd voor een corporatie die zegt: ‘We willen onder de mensen zijn, je kunt ons kantoor zo binnenlopen hoor, er staat altijd een kop koffie voor je klaar.’  

Buiten dus, op straat bellen om te melden, niet het zwerfafval, de intimidatie. Het Midden-Brabant politiesysteem met (sorry) geleuter over belkosten (daarop zit je echt niet te wachten als je emotioneel bent). Maar goed de wijkagent. Ik vertelde. "Is er sprake van letsel?" Nee, dat was er niet maar ik was echt hoorbaar van slag. Ik snap ook wel dat ze het druk hebben en dat er ergere dingen zijn maar toch, ik had er een klote gevoel van gekregen. "Wil je dat ik een wagen stuur om je verhaal op te tekenen?" "Ja, dat wil ik!" 

Dus zo geschiedde. Ik heb het gemeld (geen aangifte maar een melding van intimidatie). De agenten luisterden naar mij, zijn zijn verhaal gaan horen. Kijk, het is niet om wijkgenoten de politie op hun dak te sturen maar soms heb je ze wel nodig om te laten inzien dat ze es ff normaal moeten doen. En intimideren, dat is niet normaal. Dus ondanks dat dit niet iets heel ernstigs was, ben ik blij dat ze dit serieus hebben opgepikt.  

Ik ben iemand die er het beste van probeert te maken en ik ga voor een schone, mooie, leuke wijk. Ik val niemand lastig, ben bereid anderen te helpen, veeg mijn stoep, ruim zooi van anderen op. En ja dit is een aandachtwijk. Agressie naar mij toe, daar ligt toch wel een grens voor mij. We zullen het (helaas) met elkaar moeten doen. Elkaar aanspreken op ongewenst gedrag, hoort daar ook bij. 

Het staartje
Voor mij was met de melding van intimidatie de kous af. Die man zie ik nooit, woont in een andere straat en heb ik niets mee te maken. Maar het kreeg nog een naar staartje.
Ik was zelf al van plan om naar de eigenaren van het pand te gaan. Had ze niet gezien, dacht dat ze aan het werk waren en had me voorgenomen er tegen 17.00u. langs te gaan. Een van hen, was me voor. Ik liet hem binnen. Alcohollucht, merkte ik op. Ik probeerde mijn versie te vertellen maar ook hier: ik kon niet eens uitpraten. Een agressief wijzende vinger, stem verheffen. “Doe dat maar niet”, zei ik, “dat wijzen, dat vind ik niet fijn.” Ik zei dat ik het gemeld had bij de politie omdat die klusser me de deur had uitgewerkt. “Vind je dat niet overdreven?”, vroeg hij. Ik zei. “Uh, nee, want niemand mag mij aanraken of mij een deur uitstompen. Dus nee, dat vind ik niet overdreven.” Nou, hij flipte zowat. Dat ik naar hem had moeten komen. Ik dacht dat ik dat had gedaan maar daar was toen die klusser. Ik dacht dat hijzelf uit werken was, weet ik veel. Ja, uh, als ik geïntimideerd ben, denk ik ook niet meer echt helder. Ben er nu al de hele dag mee bezig. Zet me aan het denken over mensen die continu geïntimideerd worden. Dat moet toch wel heftig zijn, zeg. Goed, ik had er al spijt van dat ik hem had binnen gelaten. Ik dacht dat het normale mensen waren, die achterburen. Maar ja, ik ken ze eigenlijk niet. Misschien zijn ze dat ook wel maar dit gedrag, meteen schreeuwen en agressief wijzen, dat is voor mij in elk geval niet normaal. Toen kwam het schelden. “Achterlijk wijf.” Nou ja! Mag hij vinden maar ik had geen melding van hem of van het zwerfaval gemaakt maar van de intimidatie door die ander. Ik vind dat echt niet zo achterlijk, ik vind dat eerder slim. Hij blééf maar aan de gang. Dus ik zei: “Ik denk dat het beter is als je gaat.” Gelukkig liep hij al tierend mee naar de deur. Maar eenmaal buiten stak hij zijn voet tussen de deur. “Haal die voet weg.”, zei ik. Hij deed het niet. Ik probeerde het met de deur maar ja, dat lukte natuurlijk niet. Wéér voelde ik me geïntimideerd en nu in mijn eigen huis. “Achterlijk wijf!”, schreeuwde hij weer.  “Die voet weg, sodemieter op!”, zei ik uiteindelijk, ook niet meer zo beschaafd. Tenslotte haalde hij z’n voet weg en dat was dat. 
De wijk maak je samen, maar hoe doe je dat dan? Dat vraagt dit achterlijke wijf zich af. 

'Valentijns' parkeergedrag in de straat 

Schônste wijk is de titel van een programma waarmee organisaties en wijkbewoners de wijk mooier, schoner, leuker proberen te krijgen. Dat valt niet mee. Ik woon in de wijk waar ik cultuuraanjager ben voor Buurcultuur Tilburg. Dit stuk heb ik op persoonlijke titel geschreven. 

(Zwerf)afval is het thema Schônste wijk. Ook hebben we hier last van hondenstront, parkeergedrag, geluidsoverlast, racen door de straten en slechte communicatie met elkaar. Hoe ga je ermee om? Ik weet het af en toe ook niet meer. Tips of zin om mee te denken? Word lid van onze facebookgroep.
Groeten van het achterlijke wijf uit de Schônste wijk :-) 

. 

Schônste wijk - praten over (zwerf)afval

2019 is nog maar net gestart en ik zit al volop in zwerfafval. Natuurlijk niet letterlijk. In Tilburg Oud-Noord zijn we Schônste wijk aan het uitrollen vanuit Buurtcultuur Tilburg. 

Het idee:

een maatschappelijk probleem als (zwerf)afval om te denken naar iets dat waarde heeft voor de wijk (en dus voor de hele stad). 

Communityproject 
Schônste wijk wordt een communityproject waar we al een jaar lang de voorbereidingen voor aan het doen zijn. Thema is (zwerf)afval. Dat werken we uit in een soort parapluprogramma dat we over minimaal 2 jaar uitsmeren. Animaux (Tim Hobbelman) heb ik gevraagd als afvalkunstenaar om een concept rond (zwerf)aval mee uit te denken. Dat wordt echt tof!

29 januari - gespreksavond (zwerf)afval
Wij gaan voor Schônste wijk! Daarom luiden we op dinsdagavond 29 januari het nieuwe jaar in, door op een leuke manier met elkaar in gesprek te gaan. Centrale vraag van de avond is ‘Hoe zorgen we ervoor dat onze wijk er schoner en gezelliger uit ziet, oftewel: hoe zorgen we voor minder (zwerf)afval in onze wijk?’ Deze bijeenkomst is voor wijkgenoten uit Goirke/ hasselt/ Bouwmeesterbuurt.

Makersplek in Schônste wijk
Een van de onderdelen van Schônste wijk is het verzamelen van plastic, dat we gaan verwerken als grondstof waarmee we mooie dingen maken met door en voor de wijk. Er komt een makersplek met machines die we met lokale bedrijven gaan bouwen. Tim gaat deze machines van binnen en buiten leren kennen en gaat daar samen met de wijk prachtige dingen mee doen.

En natuurlijk komen er veel meer mooie dingen aan bod binnen Schônste wijk: performances vanuit diverse disciplines, lezingen, workshops, het draaien van een wijkwinkel met een lokale munt die we zelf drukken.

Schônste wijk - Schônste stad? We hebben al 2 musea en ook een aantal kunstwerken in de wijk (Goirke Hasselt), dat zullen er meer worden en dan gemaakt van ons eigen afval. Hoe tof is dat?! We starten in de Hasselt en wie waar we nog meer ... we gaan misschien uiteindelijk wel voor Schônste Stad. Maar eerst 'klein' beginnen, in de Hasselt.

Meer informatie
Schônste wijk krijgt een eigen site, daaraan wordt hard gewerkt.