Groeten van het achterlijke wijf uit de Schônste wijk

Een schonere wijk, begint bij jezelf. Dat is al jaren mijn motto. Irritatiepunt 1 van de wijktoets Oud-Noord 2018: (zwerf)afval. Je moet wijkgenoten kunnen aanspreken op hun gedrag, vindt iedereen. Ik ook en dat deed ik vandaag en ... werd agressief geïntimideerd. 

De wijk maak je samen, toch?  
Het zwerfieprobleem is best makkelijk op te lossen als iedereen elke dag slechts 2 minuten geeft om de eigen straat en het gangetje op te ruimen. De wijk ziet er leuker uit en het kost minder energie dan klagen en niks doen. Toch is het zo simpel niet, blijkbaar.

Buiten Beter #FAIL 

Melden deed ik meestal via de Buiten Beter app. Dat was een toffe app: als je zwerfafval meldde, werd er echt iets met je melding gedaan: het werd opgehaald. Buiten Beter wordt aangeprijst in de wijkkrant Tilburg Oud-Noord, tijdens Hasselts half uurtje, enz. De laatste maanden krijg ik echter dit antwoord en daarom #fail: 

Dit ligt er al zo'n maand of 3. Ik had het ook ff gehad. 

'Brandgangen of 'poortjes' zijn doorgaans eigendom van de woningbouwvereniging of van de woningeigenaren. De gemeente is daarom niet verantwoordelijk voor het onderhoud, zoals rommel opruimen. 

U kunt als bewoners de handen ineen slaan en vervuilers aanspreken op hun gedrag. In veel gevallen zal dit niet gaan omdat de vervuiler niet bekend is. Een optie om vervuiling in de brandgangen tegen te gaan is om samen met buurtgenoten een poort te laten plaatsen. U kunt dit verzoek neerleggen bij de woningbouwvereniging of dit samen met de woningeigenaren bekostigen.'

Niet meer nodig, mislukt? handig, dat gangetje

Aanspreken op ongewenst gedrag
Jaja, bij een brandgang mag geen poort, liet de woningbouw al jaren geleden weten. En een mooie tip, elkaar aanspreken op ongewenst gedrag. Ik ben zo ook opgevoed en ook dat je elkaar dan laat uitspreken en er tenslotte samen uitkomt. Moet kunnen toch? En dan kan ook, maar vandaag, hier in 'mijn' aandachtwijk Oud-Noord, kan dat blijkbaar niet zonder slag of stoot.  

Afgelopen zaterdag is er weer iets 'gedumpt' of in elk geval dacht ik dat: verkeerd gezaagde latten. Het heeft enorm geregend, is nu maandag en ze liggen er nog steeds. Het was duidelijk, waar ze vandaan kwamen, ik zie de nog bruikbare n.l. binnen liggen achter glas. In eerste instantie legde de gedumpte latten terug voor de deur van het pand. Corrigeerde mezelf vrijwel meteen: gewoon terugleggen is ook niet echt een oplossing, hè?, dus ik ging een paar minuten later naar het pand toe om 'ze' er op aan te spreken. Bedacht ook, we groeten elkaar altijd. Dan kan ik toch ook gewoon vragen of ze geen spullen meer in het gangetje willen dumpen? 

Alfamannetje 

Zo bedacht, zo gedaan. Er was een klusser bezig, die aan het einde van mijn straat woont. Een andere overbuurman was er ook. De eigenaren van het pand waren er blijkbaar niet. "Ik wilde vragen of je misschien geen latten meer in ons gangetje wil dumpen. Ik probeer het schoon te houden en dat lukt zo niet echt. Als er iets ligt, komt er steeds meer bij.", begon ik. Maar ik kon dit niet eens echt zeggen. Kreeg een grote mond waarom ik die latten had terug gelegd, dat er iemand over had kunnen vallen, dat hij ze nog wilde gebruiken, enz. “Nou, uh die latten zijn misgezaagd, ze liggen er al 3 dagen en gisteren was er stromende regen. Binnen liggen goede latten dus ik dacht …” maar goed, geen woord tussen te krijgen. Ik vroeg: "Mag ik misschien even uitpraten?" Daarop werd hij enorm agressief: "Wieberen, jij." Hij liep met grote stappen op me af. "Eruit, wegwezen." Hij duwde me hardhandig stompend de deur uit. Weer een ervaring rijker: iets legitiem doen en vervolgens te maken krijgen met een intimiderend alfamannetje, och gut dat hoef ik hoop ik niet al te vaak mee te maken. De wijk wordt ook niet echt niet mooier of vriendelijker van. Wat gaat er in hemelsnaam in zo'n man om, dat hij denkt dit gedrag te kunnen botvieren op mij? Het leek echt op wat je in de boeken van Frans de Waal leest en in de dierentuin ziet, apen die op andere apen af komen rennen die dan bang moeten worden. Nou, ik was dat toch maar niet. Althans, dat probeerde ik.  

Melden 
Klinkt wel stoer maar ik had toch wel ff de trillerietus, een emotionele lichaamsreactie. Het deed me wel wat dat iemand mij min of meer de deur uit had gestompt. Misschien ben ik te braaf maar over het algemeen ben ik gewend om rustig te praten, ook als je kritiek hebt op een ander. Dus zonder agressie en al zeker niet met aanraken, duwen of stompen. Dit gedrag ken ik niet. Maar goed, ik liet het er niet bij zitten dus op naar de
woningbouw. Dat was meer om het intimiderende gedrag te melden dat zwerfafval, daarover ging het al lang niet meer als was het wel de aanleiding was van dit gedoe. Al trillend vertelde ik de huismeester het gebeurde. Ik bedenk nu: waarom stond ik binnen een minttu weer buiten? Ik bedoel, ik was duidelijk van slag en kreeg te horen: "Melden bij de wijkagent." en in nog geen minuut stond ik weer buiten. Da's toch op z'n zachtst gezegd vreemd voor een corporatie die zegt: ‘We willen onder de mensen zijn, je kunt ons kantoor zo binnenlopen hoor, er staat altijd een kop koffie voor je klaar.’  

Buiten dus, op straat bellen om te melden, niet het zwerfafval, de intimidatie. Het Midden-Brabant politiesysteem met (sorry) geleuter over belkosten (daarop zit je echt niet te wachten als je emotioneel bent). Maar goed de wijkagent. Ik vertelde. "Is er sprake van letsel?" Nee, dat was er niet maar ik was echt hoorbaar van slag. Ik snap ook wel dat ze het druk hebben en dat er ergere dingen zijn maar toch, ik had er een klote gevoel van gekregen. "Wil je dat ik een wagen stuur om je verhaal op te tekenen?" "Ja, dat wil ik!" 

Dus zo geschiedde. Ik heb het gemeld (geen aangifte maar een melding van intimidatie). De agenten luisterden naar mij, zijn zijn verhaal gaan horen. Kijk, het is niet om wijkgenoten de politie op hun dak te sturen maar soms heb je ze wel nodig om te laten inzien dat ze es ff normaal moeten doen. En intimideren, dat is niet normaal. Dus ondanks dat dit niet iets heel ernstigs was, ben ik blij dat ze dit serieus hebben opgepikt.  

Ik ben iemand die er het beste van probeert te maken en ik ga voor een schone, mooie, leuke wijk. Ik val niemand lastig, ben bereid anderen te helpen, veeg mijn stoep, ruim zooi van anderen op. En ja dit is een aandachtwijk. Agressie naar mij toe, daar ligt toch wel een grens voor mij. We zullen het (helaas) met elkaar moeten doen. Elkaar aanspreken op ongewenst gedrag, hoort daar ook bij. 

Het staartje
Voor mij was met de melding van intimidatie de kous af. Die man zie ik nooit, woont in een andere straat en heb ik niets mee te maken. Maar het kreeg nog een naar staartje.
Ik was zelf al van plan om naar de eigenaren van het pand te gaan. Had ze niet gezien, dacht dat ze aan het werk waren en had me voorgenomen er tegen 17.00u. langs te gaan. Een van hen, was me voor. Ik liet hem binnen. Alcohollucht, merkte ik op. Ik probeerde mijn versie te vertellen maar ook hier: ik kon niet eens uitpraten. Een agressief wijzende vinger, stem verheffen. “Doe dat maar niet”, zei ik, “dat wijzen, dat vind ik niet fijn.” Ik zei dat ik het gemeld had bij de politie omdat die klusser me de deur had uitgewerkt. “Vind je dat niet overdreven?”, vroeg hij. Ik zei. “Uh, nee, want niemand mag mij aanraken of mij een deur uitstompen. Dus nee, dat vind ik niet overdreven.” Nou, hij flipte zowat. Dat ik naar hem had moeten komen. Ik dacht dat ik dat had gedaan maar daar was toen die klusser. Ik dacht dat hijzelf uit werken was, weet ik veel. Ja, uh, als ik geïntimideerd ben, denk ik ook niet meer echt helder. Ben er nu al de hele dag mee bezig. Zet me aan het denken over mensen die continu geïntimideerd worden. Dat moet toch wel heftig zijn, zeg. Goed, ik had er al spijt van dat ik hem had binnen gelaten. Ik dacht dat het normale mensen waren, die achterburen. Maar ja, ik ken ze eigenlijk niet. Misschien zijn ze dat ook wel maar dit gedrag, meteen schreeuwen en agressief wijzen, dat is voor mij in elk geval niet normaal. Toen kwam het schelden. “Achterlijk wijf.” Nou ja! Mag hij vinden maar ik had geen melding van hem of van het zwerfaval gemaakt maar van de intimidatie door die ander. Ik vind dat echt niet zo achterlijk, ik vind dat eerder slim. Hij blééf maar aan de gang. Dus ik zei: “Ik denk dat het beter is als je gaat.” Gelukkig liep hij al tierend mee naar de deur. Maar eenmaal buiten stak hij zijn voet tussen de deur. “Haal die voet weg.”, zei ik. Hij deed het niet. Ik probeerde het met de deur maar ja, dat lukte natuurlijk niet. Wéér voelde ik me geïntimideerd en nu in mijn eigen huis. “Achterlijk wijf!”, schreeuwde hij weer.  “Die voet weg, sodemieter op!”, zei ik uiteindelijk, ook niet meer zo beschaafd. Tenslotte haalde hij z’n voet weg en dat was dat. 
De wijk maak je samen, maar hoe doe je dat dan? Dat vraagt dit achterlijke wijf zich af. 

'Valentijns' parkeergedrag in de straat 

Schônste wijk is de titel van een programma waarmee organisaties en wijkbewoners de wijk mooier, schoner, leuker proberen te krijgen. Dat valt niet mee. Ik woon in de wijk waar ik cultuuraanjager ben voor Buurcultuur Tilburg. Dit stuk heb ik op persoonlijke titel geschreven. 

(Zwerf)afval is het thema Schônste wijk. Ook hebben we hier last van hondenstront, parkeergedrag, geluidsoverlast, racen door de straten en slechte communicatie met elkaar. Hoe ga je ermee om? Ik weet het af en toe ook niet meer. Tips of zin om mee te denken? Word lid van onze facebookgroep.
Groeten van het achterlijke wijf uit de Schônste wijk :-) 

.